zaterdag 18 juli 2009
Tonga!
Malo e Lelei!
Het land om met whales te zwemmen, echter dienen we daarvoor naar een ander eiland te vliegen en zijn alle vluchten volgeboekt. We besluiten met een ferry naar een klein eilandje in de buurt van het hoofdeiland te reizen, Eua. Tonga is absoluut niet toeristisch en er is dan ook helemaal niets,op een goede koffietent na, en automatisch zie je dan ook hier elke dag dezelfde toeristen terugkomen. Een meisje dat we spraken had er een dag over gedaan om aan zonnebrand te komen! Het valt ons direct op dat iedereen ook echt into de pacific/hawaii-outfit is, vrouwen en zelfs mannen dragen hier hawaii-rokken, de ultieme carnavalsoutfit heeft er niets bij gelogen....! Ook de 'officiele' hawaii-bloemen groeien hier overal, met als resultaat dat ook iedereen een bloem achter zijn oren draagt, inclusief mannen! Bovendien een (Lilo en Stitch ;-))neusje-neusje begroeting gespot, uniek! Anyway de ferry naar Eua was een spannende ervaring. De boot stond nog net niet op zinken en was behoorlijk verroest. Bovendien gingen er heel wat mensen mee, het woord 'vol' kenden ze niet echt. Mensen op het dak, enorme tv's, dieren, auto's, alles ging mee! 1,5 uur na vertrektijd, vertrokken we dan ook echt! De tocht naar ons verblijf was een hele ervaring op zich. Alles rent overal rond: wat varkens, paarden, kippen etc. Helaas hebben we de eerste dag een behoorlijke regendag, de tweede dag kunnen we het national park in, maar de paden zijn door het weer erg slecht begaanbaar geworden, dus ook deze tour op de helft afgeblazen! We besluiten toch maar een mountainbike-tour te maken...ook deze tour met de goedkope Chinese bikes verloopt niet geheel soepel, de banden zijn enorm zacht, de remmen werken maar net en uiteindelijk krijgt Steef een lekke band..We besluiten lopend verder te gaan naar de toeristentrekpleister, de Rocky Gardens! De wandeltocht zelf was met de vele mooie vogels (Kingfishers en 1 paradijsvogel) mooier dan DE gardens!
Toen we weer terug waren op het hoofdeiland, hebben we een dagtripje gemaakt naar het 20-dollar eiland. Je kunt hier voor 20 Tonga dollar (zo'n 7 euro) naar een paradijslijk eiland op en neer. Op het eiland staat behalve een prima beach bar helemaal niets en kun je lekker chillen en snorkelen. Cecile maakte hier makkelijk vrienden met de honden, die niet bij haar waren weg te slaan. Eeen heerlijk dagje genieten van het niksdoen!
's avonds zijn we meegeweest naar de Dinershow! Echt fantastisch! Iedereen is in klederdracht en nadat de gastheer een gebed heeft uitgesproken, gaan we met z'n allen eten! Ik was erg dapper om een stuk varken te eten afkomstig van een enorm aan-het-spit-geroosterd varken! Steef zat gewoon heerlijk te knabbelen van het stuk vel wat je er als lekkernij bij kreeg, haha! Steven maakte hier met zijn schijnbaar 'Tongan' uiterlijk gemakkelijk vrieden. De avond werd afgesloten met de traditionele dansen van Tonga, echt cool!
De volgende dag was het tijd om het vliegtuig te pakken naar Fiji!
Op het internationale vliegveld hebben ze geen scanners of computers. Je ticket wordt met de hand voor je geschreven, en zwaarbewapende mannen voelen een beethje aan je tas en kijken je doordringend aan en als ze je wel vertrouwen dan ben je klaar om te gaan!
Onze homestay tuin, best prima!
Kingfisher = ijsvogel
Beetje fietsen over het eiland
Paard in de jungle
Een behoorlijke grote spin!
Cecile met haar nieuwe vriend op het 20 dollar eiland
Anemoonvis op Tonga
2 kleine paarse murene's
Zeester
Vers van het spit, geroosterd varken....
Traditionele vrouwen dans...
War dance!
Fire dance! vrijdag 17 juli 2009
New Zealand!
Onze reis begint!!!!!!!!!Bij aankomst krijgen we een enorme vrachtwagenachtige-camper....6.8 meter lang!Op naar 'het' wildlife-oord Kaikoura!Het slechte weer van de afgelopen twee weken heeft de Dusky Dolphins een behoorlijk eind de zee opgejaagd met als resultaat dat we ondanks onze pogingen niet met ze hebben kunnen zwemmen...erg jammer, maar veel andere mooie beestjes gezien. Een dagje met de boot de zee op geweest en veel albatrossen langs de boot gehad, met hun spanwijdte van 2.6 meter erg indrukwekkende birds!
En zo heb je zomaar met de 'outdoor-lunch' een nieuwsgierige zeeleeuw bij je in de buurt, fantastisch! Ook hebben we een Whale Watch Tour gedaan, in deze omgeving zitten veel potvissen, vanwege een onderwatervallei, waardoor ze dicht bij de kust de diepte in kunnen duiken op zoek naar eten! Maarliefst 8 potvissen gespot, zo cool, vooral de bekende 'tail-scene' is erg indrukwekkend!
Na deze belevenissen op naar Frank en Elise, we ontmoeten ze in Abel Tasman National Park. Dit ligt in het noorden van het Zuider-eiland. De grap om sneaky naar hun camper te sluipen en ze te laten slikken mislukte volledig. De zogenaamde enige camping in een klein dorpje, waar Elise en Frank zouden staan....bleek toch niet de enige camping te zijn...en ja wij stonden dus op camping numero 2. Uiteindelijk stonden Ed en Frank als surprise bij ons campertje voor de deur!De volgende dag een schitterende kayaktocht gemaakt, het was in de ochtend even doorbijten met de kou, in onze fantastische kayakoutfit kreeg je behoorlijk bevroren tenen! Maar eenmaal in beweging kregen we het warm en konden we gaan genieten van het park! Echt super, doordat het winter was, was het park enorm uitgestorven, dus de strandjes helemaal voor ons zelf! Dagje later een heerlijk uitgebreid ontbijtje en daarna scheidden onze wegen weer, Frank en Ed gingen richting Kaikoura en wij richting de Franz Josef Glacier! Steef en ik hebben deze gletsjer beklommen, we kregen een topoutfit aan dat op zich al cool is om te dragen, zie de happy foto's met de pikhouweel! Gelukkig waren we nog niet zo erg als een paar 'snackpack-ADHD'ers' die als een stelletje malloten in elke ijspegel zaten te hakken, ook na de duidelijke instructie dat ze alleen als wandelstok dienden te worden gebruikt, hmmm.... Het was echt een mooie tocht, vooral tussen het blauwe ijs lopen is schitterend! Aangezien mijn conditie nog niet volledig terug was betekende dit voor mij een paar dagen enorme spierpijn en goede slaapaanvallen in de auto! Steef heeft alle 3500 kilometer alleen gereden, hulde!
Na deze spannende tocht op naar de Milford Sounds! En ja met ons moest het toch een keer gebeuren>> We missen de boot op 2 minuten na> Stevens telefoon stond ECHT goed...Ahum...Dit komt ons duur betaald te staan: We komen namelijk op een boot met 300 chinezen...ze zijn de hele rit behoorlijk bored, behalve bij 1 waterval, met alle driehonderd Chinese peoples op het voordek en net doen of je nat wordt en dan voor de camera met z'n allen OOOH en AAAH roepen, apart volk. Het hoogtepunt voor Steef en mij was het Black Coral, normaal kan je dit alleen zien op 70-100 meter diepte, bij Milford Sound kan dit al op een diepte van 7 meter, doordat het 2/3 van het jaar op deze plek regent, zorgt de laag zoet water ervoor dat het ondiepe water erg donker is, waardoor je de diepzeesoorten kan spotten, erg bijzonder...maar dat dit het hoogtepunt van de trip was, zegt misschien al genoeg...!
Op naar Dunedin! We hebben hier een koffietje genomen op een, voor ons Nederlanders, hele speciale plek:de officiele overkant van de wereld! Zoals Steven ook wel zegt (maarliefst 20 keer tijdens de reis, goede fan dus): "De plek waar Abeltje met z'n lift precies weer door de aarde in het warenhuis in Nederland uitkwam." De reis voortgezet naar Timaru, waar we erg geduldig 3.5 uurtjes hebben gewacht totdat de Yellow-eyed pinguin uit het water kwam, echt lachwekkende beesten!
Helaas zit de reis er al weer bijna op en vertrekken we weer richting Christchurch, Akaroa. Maar vertrekken uiteraard niet uit Nieuw Zeeland, voordat we nog een poging wagen met dolfijnen te zwemmen, dit keer de Hector dolfijnen, de kleinste dolfijnensoort ter wereld (1.2 m)! Vanwege de kou moeten we ons in droogpakken hijsen. Ook deze keer belemmerd het weer het zwemmen met dolfijnen. Door een storm midden op de oceaan, zijn er uit het niets enorme golven en dus te gevaarlijk om het water in te springen. Deze keer de dolfijnen wel vanaf de boot gezien. Al met al Nieuw Zeeland is een prachtig land, we hebben veel gereden maar het waren keer op keer prachtige routes. Het was een winters weertje,we waren erg blij met de heater in inze luxe campervan, maar gelukkig ook elke dag een lekker zonnetje gehad! Op naar de 'echte' zon!
Onze behoorlijk camperunit in de Nieuw Zeelandse heuvels
Enkele van de 40 miljoen schapen in NZ.
En zo heb je zomaar met de 'outdoor-lunch' een nieuwsgierige zeeleeuw bij je in de buurt, fantastisch! Ook hebben we een Whale Watch Tour gedaan, in deze omgeving zitten veel potvissen, vanwege een onderwatervallei, waardoor ze dicht bij de kust de diepte in kunnen duiken op zoek naar eten! Maarliefst 8 potvissen gespot, zo cool, vooral de bekende 'tail-scene' is erg indrukwekkend!
Na deze belevenissen op naar Frank en Elise, we ontmoeten ze in Abel Tasman National Park. Dit ligt in het noorden van het Zuider-eiland. De grap om sneaky naar hun camper te sluipen en ze te laten slikken mislukte volledig. De zogenaamde enige camping in een klein dorpje, waar Elise en Frank zouden staan....bleek toch niet de enige camping te zijn...en ja wij stonden dus op camping numero 2. Uiteindelijk stonden Ed en Frank als surprise bij ons campertje voor de deur!De volgende dag een schitterende kayaktocht gemaakt, het was in de ochtend even doorbijten met de kou, in onze fantastische kayakoutfit kreeg je behoorlijk bevroren tenen! Maar eenmaal in beweging kregen we het warm en konden we gaan genieten van het park! Echt super, doordat het winter was, was het park enorm uitgestorven, dus de strandjes helemaal voor ons zelf! Dagje later een heerlijk uitgebreid ontbijtje en daarna scheidden onze wegen weer, Frank en Ed gingen richting Kaikoura en wij richting de Franz Josef Glacier! Steef en ik hebben deze gletsjer beklommen, we kregen een topoutfit aan dat op zich al cool is om te dragen, zie de happy foto's met de pikhouweel! Gelukkig waren we nog niet zo erg als een paar 'snackpack-ADHD'ers' die als een stelletje malloten in elke ijspegel zaten te hakken, ook na de duidelijke instructie dat ze alleen als wandelstok dienden te worden gebruikt, hmmm.... Het was echt een mooie tocht, vooral tussen het blauwe ijs lopen is schitterend! Aangezien mijn conditie nog niet volledig terug was betekende dit voor mij een paar dagen enorme spierpijn en goede slaapaanvallen in de auto! Steef heeft alle 3500 kilometer alleen gereden, hulde!
Na deze spannende tocht op naar de Milford Sounds! En ja met ons moest het toch een keer gebeuren>> We missen de boot op 2 minuten na> Stevens telefoon stond ECHT goed...Ahum...Dit komt ons duur betaald te staan: We komen namelijk op een boot met 300 chinezen...ze zijn de hele rit behoorlijk bored, behalve bij 1 waterval, met alle driehonderd Chinese peoples op het voordek en net doen of je nat wordt en dan voor de camera met z'n allen OOOH en AAAH roepen, apart volk. Het hoogtepunt voor Steef en mij was het Black Coral, normaal kan je dit alleen zien op 70-100 meter diepte, bij Milford Sound kan dit al op een diepte van 7 meter, doordat het 2/3 van het jaar op deze plek regent, zorgt de laag zoet water ervoor dat het ondiepe water erg donker is, waardoor je de diepzeesoorten kan spotten, erg bijzonder...maar dat dit het hoogtepunt van de trip was, zegt misschien al genoeg...!
Op naar Dunedin! We hebben hier een koffietje genomen op een, voor ons Nederlanders, hele speciale plek:de officiele overkant van de wereld! Zoals Steven ook wel zegt (maarliefst 20 keer tijdens de reis, goede fan dus): "De plek waar Abeltje met z'n lift precies weer door de aarde in het warenhuis in Nederland uitkwam." De reis voortgezet naar Timaru, waar we erg geduldig 3.5 uurtjes hebben gewacht totdat de Yellow-eyed pinguin uit het water kwam, echt lachwekkende beesten!
Helaas zit de reis er al weer bijna op en vertrekken we weer richting Christchurch, Akaroa. Maar vertrekken uiteraard niet uit Nieuw Zeeland, voordat we nog een poging wagen met dolfijnen te zwemmen, dit keer de Hector dolfijnen, de kleinste dolfijnensoort ter wereld (1.2 m)! Vanwege de kou moeten we ons in droogpakken hijsen. Ook deze keer belemmerd het weer het zwemmen met dolfijnen. Door een storm midden op de oceaan, zijn er uit het niets enorme golven en dus te gevaarlijk om het water in te springen. Deze keer de dolfijnen wel vanaf de boot gezien. Al met al Nieuw Zeeland is een prachtig land, we hebben veel gereden maar het waren keer op keer prachtige routes. Het was een winters weertje,we waren erg blij met de heater in inze luxe campervan, maar gelukkig ook elke dag een lekker zonnetje gehad! Op naar de 'echte' zon!
Onze behoorlijk camperunit in de Nieuw Zeelandse heuvels Enkele van de 40 miljoen schapen in NZ.10 schapen per inwoner!
Lunch in Kaikoura
Lunch in KaikouraKust bij Kaikoura
Niewsgierige zeeleeuw die een paar meter voor onze neus zo uit het water kwam,
De besneeuwde bergen bij Kaikoura
Milford Sounds
Mooi plaatje
Dunedin station, het architectonische hoogtepunt van Nieuw Zeeland.
Vliegende kalkoen, 2.6 meter spanwijdte
Close up
Niewsgierige zeeleeuw die een paar meter voor onze neus zo uit het water kwam, terwijl wij aan het lunchen waren
De besneeuwde bergen bij Kaikoura
Twee zeeleeuwen lekker aan het chillen
Potvissen bij Kaikoura, heel cool en heel groot!
Zee-kayak toer met Frank en Elise in Abel Tasman National park
De 'pancakes'
Een unieke rotsformatie die eruit ziet als een hele grote stapel pannekoeken 
Mooi plaatje, op weg naar de gletsjers
Spiegelmeer bij Fox Glacier
cecile bij Fox Glacier
Gletsjertocht bij Franz Josef Glacier
Milford Sounds Mooi plaatjeDunedin station, het architectonische hoogtepunt van Nieuw Zeeland.Tevens het meest gefotografeerde gebouw van de Zuid Pacific. 
Schapen op Otago Peninsula, verder weg van Nederland kun je (op land) niet komen.
Ver weg van alles.....
Zeer zeldzame yellow eyed pinguin
In deze droogpakken zouden we met dolfijnen moeten zwemmen
Schapen op Otago Peninsula, verder weg van Nederland kun je (op land) niet komen.Ver weg van alles.....Zeer zeldzame yellow eyed pinguinIn deze droogpakken zouden we met dolfijnen moeten zwemmenZiekenhuis
Oj oj oj,
Het is al weer een tijdje geleden, maar de foto en het verhaal moet toch even vermeld worden.
Eind mei heeft Cecile ruim een week in het ziekenhuis gelegen met een blokkade in de speekslekleir. Veel onduidelijkheden in het begin, niemand scheen te weten wat het precies was, maar dat het pijn deed was duidelijk. Na allerlei medicijnen geprobeerd te hebben, had dokter Kim McDreamy (hier in Australie zijn alle dokters aziaten) eindelijk prijs en werd de zwelling in haar wang minder en de pijn gelukkig ook.
Gelukkig was Manon, cecile dr clubgenoot bij Cecile in Sydney, zodat cecile niet alleen was de hele tijd. Ze kon haar verblijf zelfs even rekken (nogmaals zeer veel dank!) totdat ik naar Ciel toe kon vliegen. Een paar dagen Sydney voor de tentamenperiode was lang niet gek!
Toen ik bij dr was in het ziekenhuis ging het gelukking al een stuk beter en bleef het met het uur beter gaan. We waren al bang dat al onze reisplannen in het water zouden vallen en dat we bijvoorbeeld niet zouden kunnen duiken door de medicijnen, maar dat viel gelukkig mee.
Na 8 dagen ziekenhuis mocht Ciel eindelijk naar huis, en zijn we de volgende dag meteen naar Melbourne gevlogen. Ik moest namelijk nog even mijn vakken afmaken (die ik overigens allemaal met High Distinct gehaald heb, wat het hoogste is wat je kunt halen, best een 'big deal' is, maar wat eerlijk gezegd niet als de grootste prestatie uit mijn leven voelt)
Deze twee weken in Melbourne is Cecile weer een aardig eind opgeknapt en nadat ik alles had afgerond waren we klaar voor de grote reis!
De toerist uithangen in eigen stad
Het is al weer een tijdje geleden, maar de foto en het verhaal moet toch even vermeld worden.
Eind mei heeft Cecile ruim een week in het ziekenhuis gelegen met een blokkade in de speekslekleir. Veel onduidelijkheden in het begin, niemand scheen te weten wat het precies was, maar dat het pijn deed was duidelijk. Na allerlei medicijnen geprobeerd te hebben, had dokter Kim McDreamy (hier in Australie zijn alle dokters aziaten) eindelijk prijs en werd de zwelling in haar wang minder en de pijn gelukkig ook.
Gelukkig was Manon, cecile dr clubgenoot bij Cecile in Sydney, zodat cecile niet alleen was de hele tijd. Ze kon haar verblijf zelfs even rekken (nogmaals zeer veel dank!) totdat ik naar Ciel toe kon vliegen. Een paar dagen Sydney voor de tentamenperiode was lang niet gek!
Toen ik bij dr was in het ziekenhuis ging het gelukking al een stuk beter en bleef het met het uur beter gaan. We waren al bang dat al onze reisplannen in het water zouden vallen en dat we bijvoorbeeld niet zouden kunnen duiken door de medicijnen, maar dat viel gelukkig mee.
Na 8 dagen ziekenhuis mocht Ciel eindelijk naar huis, en zijn we de volgende dag meteen naar Melbourne gevlogen. Ik moest namelijk nog even mijn vakken afmaken (die ik overigens allemaal met High Distinct gehaald heb, wat het hoogste is wat je kunt halen, best een 'big deal' is, maar wat eerlijk gezegd niet als de grootste prestatie uit mijn leven voelt)
Deze twee weken in Melbourne is Cecile weer een aardig eind opgeknapt en nadat ik alles had afgerond waren we klaar voor de grote reis!
Cecile aan de slangen!
Gelukkig kon ze hier alweer lachen!
Even genoten van de buitenlucht in de botanic gardens na alle ziekenhuislucht
De toerist uithangen in eigen stad
Abonneren op:
Posts (Atom)